Wat is orthomoleculaire therapie?

“Uw voeding is uw geneesmiddel, uw geneesmiddel is uw voeding.” (Hippocrates)

De term orthomoleculair werd voor het eerst gebruikt in 1968 door professor Linus Pauling (Nobelprijswinnaar). Orthos komt uit het Grieks en betekent juist, recht of gezond en moleculair staat voor: de moleculen betreffende. In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er dus naar de gezondheid te handhaven of te bevorderen door middel van stoffen die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken. Dit zullen veelal stoffen zijn die in een gezonde natuurlijke voeding voorkomen.

De wetenschap dat voeding een geneeskrachtige werking kan hebben stamt al van eeuwen geleden. Zo noemde Hippocrates (460-377 v. Chr.) meerdere malen de geneeskrachtige werking van voeding en hanteerde Maimonides (1135-1204) de stelling dat geen enkele ziekte die door een dieet kan worden genezen met andere middelen dient te worden behandeld.

Dit idee raakte op de achtergrond toen ongeveer vanaf 1850 de chirurgie steeds grotere resultaten boekte en –na de tweede wereldoorlog- de antibiotica als krachtig middel tegen infectieziekten ontwikkeld werden. Naast deze effectieve behandelmethoden werd de invloed van voeding als ondergeschikt ervaren.

In het begin van de 20ste eeuw werden steeds meer gebreksziekten ontdekt, die genezen konden worden door het toedienen van vitaminen. Een voorbeeld is scheurbuik, dat te voorkomen en te genezen bleek met vitamine C.
Vanaf ongeveer 1960 werd steeds duidelijker dat voeding meer invloed heeft dan alleen het voorkomen van gebreksziekten. Uit een groeiend aantal wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat er wel degelijk een belangrijke relatie bestaat tussen voeding en ziekten. Zo is inmiddels duidelijk dat slechte voedingsgewoonten een rol spelen bij het ontstaan van bijvoorbeeld kanker, hart- en vaatziekten en ouderdomsdiabetes.

In de orthomoleculaire behandelwijze staat het streven voorop om zo veel mogelijk nodige en nuttige stoffen en zo weinig mogelijk schadelijke stoffen met de voeding binnen te krijgen. Helaas is het, ook voor een gezond persoon, bijna onmogelijk om via de voeding optimale hoeveelheden van bepaalde voedingstoffen te consumeren. Het meest bekende voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld foliumzuur. Ook reguliere geneeskundigen adviseren sinds enkele jaren gezonde vrouwen die zwanger willen worden extra foliumzuur te nemen om de kans te verkleinen dat hun kind wordt geboren met een open ruggetje.

Zowel met het doel ziekten te voorkomen als ze te behandelen, kan het nodig zijn, naast een zo volwaardig mogelijke voeding, extra voedingsstoffen in de vorm van voedingssupplementen in te nemen. Dit zijn in feite tabletten of capsules die een hoog gehalte bevatten van stoffen die in geringe mate ook in de voeding voorkomen. Dit kunnen vitamines zijn, maar ook mineralen, sporenelementen, aminozuren, essentiële vetzuren, maar ook minder bekende stoffen als bijvoorbeeld de bioflavonoïiden.

In het algemeen kunnen voeding en supplementen zonder problemen gebruikt worden naast reguliere behandelingen of homeopathie. Toch kunnen orthomoleculaire middelen en reguliere medicijnen elkaars werking soms beïnvloeden. Het is daarom van belang dat alle behandelaars er van op de hoogte zijn welke medicijnen en supplementen worden gebruikt.

Wanneer u naar de orthomoleculair behandelaar gaat zal deze vragen naar uw lichamelijke klachten en in het algemeen ook naar uw psychische en emotionele gesteldheid. Verder zal uw behandelaar nauwkeurig willen weten wat u aan voeding en drinken naar binnen krijgt. Daarbij is het ook belangrijk om te weten welke voeding u slecht verdraagt. Soms is het raadzaam te onderzoeken of er tekorten of overmaat van bepaalde stoffen in het lichaam aanwezig zijn. (bijv. met urine- of bloedonderzoek). Met alle verkregen gegevens zal de behandelaar een behandelplan opstellen en dat aan u voorleggen. Veelal zal dit bestaan uit een aantal voedingsadviezen en mogelijk krijgt u het advies om één of een aantal supplementen te gebruiken.